മിക്കവാറും എല്ലാവരും പോയി കഴിഞ്ഞു ....
ഞങ്ങള്‍ ചിലര്‍ അയ്യരുടെ മുറിയില്‍ കൂടി...
എല്ലാവരുടെയും കയില്‍ ജയേഷിന്റെ ഭക്തിഗാന കാസ്സെറ്റ്‌.. പ്രശോബ്‌.. ജയകുമാര്‍ കൃഷ്ണന്‍... ഖരിം ഭായി...
പ്രശാന്ത്‌ യാദവ്...ക്രിസ്ടോ...വര്മാജി...എല്ലാവരുമുണ്ട്‌... പെട്ടെന്നാണ് ദിനേശന്‍ എവിടെ എന്ന് ചിന്തിച്ചത്... അയ്യര്‍ വിളിച്ചു... "ഞാന്‍ പോയി അശോക്ജി"...
അതായിരുന്നു മറുപടി....
സത്യത്തില്‍ അത്ഭുതവും വിഷമവും തോന്നി...
ഇങ്ങിനെ ഒരു മനുഷ്യന്‍...
പരിപാടി കഴിഞ്ഞു...
എല്ലാവരെയും പോലെ ദിനേശനും പോയി..
ഒരു ജോലി തീര്‍ത്തിട്ട് പോകുന്ന ലാഖവത്തോടെ...
ഇതൊന്നും എന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ല എന്ന ഭാവത്തില്‍...
നമസ്കരിക്കണം ആ മനുഷ്യനെ...
ഖരീം ഭായിക്ക് കിട്ടിയ നല്ല കൂട്ടാളി...
ഇന്ന് ഈ വെട്ടം ഇത്രമാത്രം സ്നേഹത്തോടെയും സാഹോദര്യതോടെയും നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയുന്നത്
ശ്രീ ദിനേശന്റെ ഇടപെടലുകള്‍ കൊണ്ട് മാത്രമാണ്...
എല്ലാവര്ക്കും പറയുവാന്‍ നല്ലത് മാത്രം...
എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് സംതൃപ്തി...
ഉള്ളിലെ സംതൃപ്തിയും സന്തോഷവും മുഖത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാന്‍ പാടുപെടുന്ന ഖരിം ഭായി...
ആദ്യം വര്‍മ... പിന്നെ ഓരോരുത്തര പിരിഞ്ഞു പോയി...
അയ്യരുടെ മുറിയില്‍ ഞാനും അയ്യരും അവശേഷിച്ചു.... കാലത്തെയാണ് വീട്ടിലെതിയില്ലല്ലോ എന്നാ കാര്യം മനസ്സിലെതിയത്... അയ്യര്‍ക്ക് ഒരു ധൃതിയുമില്ല...
അപ്പോളും ക്രിസ്റൊയുടെ വീട്ടില്‍ പ്രേശോബും വിഗ്നെഷും. കാലത്തെ പ്രേശോബ് വന്നു ... യാത്രപറയാന്‍....
മുറിയില്‍ നിന്നും സൈന്‍ ഔട്ട്‌ ചെയ്തു നേരെ വീണ്ടും ക്രിസ്റൊയുടെ വീട്ടില്‍... മണി ഒന്‍പത്....
തറയില്‍ പുതച്ചുമൂടി വിഗ്നേഷ്.... ക്രിസ്ടോ....
അവിടെനിന്നും കാലത്തെ ചപ്പാത്തിയും മുട്ടക്കറിയും...
മേല്‍ബിന്‍ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കാണും..
ആ കുട്ടി യാത്ര പറഞ്ഞു ജോലിക്ക് പോയി...
പ്രേശോബും ഹര്ഷയും യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി...
യാതൊരു ഭാവവിത്യാസവുമില്ലാതെ അയ്യര്‍ജി....
പോവണ്ടേ.... ഞാന്‍ ചോദിച്ചു... പോവാം.... മറുപടി...
എപ്പോഴോ അമ്മയുടെ ഒരു വിളി... അയ്യരുടെ മുഖം വളിച്ചു... ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാതെ നാന്‍ കൂപ്പിടരെന്‍ എന്ന്
അമ്മയോട് പറയുന്നു . പിന്നീടല്‍പ്പം ഉഷാറായി...
തിരിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു യാത്ര... പാലാ വരെ അയ്യര്‍... അവിടെനിന്നും ഞാന്‍ തനിയെ...
വീട്ടിലെത്തി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത ഒരു ശൂന്യത... ആരെയൊക്കെയോ മിസ്സ്‌ ചെയ്തതുപോലെ...
പലരോടും വേണ്ടവിധം പെരുമാരിയില്ലേ എന്ന സംശയം... കുറേപ്പേരെ വിളിച്ചു... അസിം, രാമരാജ് , പ്രഹ്ലാദ് രതീഷ്‌... എല്ലാവര്ക്കും സന്തോഷം ,
അവര്‍ ഒന്നിച്ചായിരുന്നു യാത്ര...
കൂടെ ആലീസും...
അസിമിനെ രാത്രിയില്‍ രേതീഷ് ആറ്റിങ്ങല്‍
കൊണ്ടുപോയി വിട്ടു എന്ന് അസിം പറഞ്ഞു...
വളരെ സന്തോഷം തോന്നി....
സ്ത്രീകളൊക്കെ എപ്പോള്‍ എത്തി എന്നറിയാന്‍
സിസ്റ്റം ഓണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ തന്നെ ബിന്ദുവിന്റെയും ഹൃദ്യയുടെയും പോസ്റ്റുകള്‍ കണ്ടു....
എല്ലാം ശുഭം...
മറക്കുവാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു ഒന്നും...
ആ സൗഹൃദം.. സ്നേഹം... ബഹുമാനം.... നിഷ്കളങ്കത... അഹങ്കാരതിന്റെയോ കുശുംബിന്റെയോ
ഒരു കണിക പോലും കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല...
പലരെ പറ്റിയും വിട്ടുപോയിട്ടുണ്ടാവാം...
ഒന്നും മനപൂര്‍വമല്ല... മനോജ്‌ ഇതെഴുത്തണം എന്ന്
ഖരിം ഭായി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു... മനസ്സില്‍ ഭയവും.. ഒന്നും എഴുതി പരിചയമില്ല...
പ്രത്യേകിച്ചു ഇങ്ങിനെയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍...
തെറ്റുകളും കുറവുകളും എല്ലാവരും ക്ഷമിക്കുക...
ഇത്രയെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞത് വെട്ടത്തിന്റെ കഴിവ് വെട്ടത്തിന്റെ മാത്രം...
അതിനു ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്
നമ്മുടെ ഖരിം ഭായിയോടും ദിനെഷിനോടും ......
പിന്നെ നിങ്ങളെല്ലാവരോടും...
ഇനി നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം ഇരുപത്തി എട്ടാം തീയതി
നടക്കുന്ന പ്രവാസികളുടെ കൂട്ടായ്മക്കായി....
അതായിരുന്നു മറുപടി....
സത്യത്തില്‍ അത്ഭുതവും വിഷമവും തോന്നി...
ഇങ്ങിനെ ഒരു മനുഷ്യന്‍...
പരിപാടി കഴിഞ്ഞു...
എല്ലാവരെയും പോലെ ദിനേശനും പോയി..
ഒരു ജോലി തീര്‍ത്തിട്ട് പോകുന്ന ലാഖവത്തോടെ...
ഇതൊന്നും എന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ല എന്ന ഭാവത്തില്‍...
നമസ്കരിക്കണം ആ മനുഷ്യനെ...
ഖരീം ഭായിക്ക് കിട്ടിയ നല്ല കൂട്ടാളി...
ഇന്ന് ഈ വെട്ടം ഇത്രമാത്രം സ്നേഹത്തോടെയും സാഹോദര്യതോടെയും നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയുന്നത്
ശ്രീ ദിനേശന്റെ ഇടപെടലുകള്‍ കൊണ്ട് മാത്രമാണ്...
എല്ലാവര്ക്കും പറയുവാന്‍ നല്ലത് മാത്രം...
എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് സംതൃപ്തി...
ഉള്ളിലെ സംതൃപ്തിയും സന്തോഷവും മുഖത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാന്‍ പാടുപെടുന്ന ഖരിം ഭായി...
ആദ്യം വര്‍മ... പിന്നെ ഓരോരുത്തര പിരിഞ്ഞു പോയി...
അയ്യരുടെ മുറിയില്‍ ഞാനും അയ്യരും അവശേഷിച്ചു.... കാലത്തെയാണ് വീട്ടിലെതിയില്ലല്ലോ എന്നാ കാര്യം മനസ്സിലെതിയത്... അയ്യര്‍ക്ക് ഒരു ധൃതിയുമില്ല...
അപ്പോളും ക്രിസ്റൊയുടെ വീട്ടില്‍ പ്രേശോബും വിഗ്നെഷും. കാലത്തെ പ്രേശോബ് വന്നു ... യാത്രപറയാന്‍....
മുറിയില്‍ നിന്നും സൈന്‍ ഔട്ട്‌ ചെയ്തു നേരെ വീണ്ടും ക്രിസ്റൊയുടെ വീട്ടില്‍... മണി ഒന്‍പത്....
തറയില്‍ പുതച്ചുമൂടി വിഗ്നേഷ്.... ക്രിസ്ടോ....
അവിടെനിന്നും കാലത്തെ ചപ്പാത്തിയും മുട്ടക്കറിയും...
മേല്‍ബിന്‍ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കാണും..
ആ കുട്ടി യാത്ര പറഞ്ഞു ജോലിക്ക് പോയി...
പ്രേശോബും ഹര്ഷയും യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി...
യാതൊരു ഭാവവിത്യാസവുമില്ലാതെ അയ്യര്‍ജി....
പോവണ്ടേ.... ഞാന്‍ ചോദിച്ചു... പോവാം.... മറുപടി...
എപ്പോഴോ അമ്മയുടെ ഒരു വിളി... അയ്യരുടെ മുഖം വളിച്ചു... ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാതെ നാന്‍ കൂപ്പിടരെന്‍ എന്ന്
അമ്മയോട് പറയുന്നു . പിന്നീടല്‍പ്പം ഉഷാറായി...
തിരിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു യാത്ര... പാലാ വരെ അയ്യര്‍... അവിടെനിന്നും ഞാന്‍ തനിയെ...
വീട്ടിലെത്തി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത ഒരു ശൂന്യത... ആരെയൊക്കെയോ മിസ്സ്‌ ചെയ്തതുപോലെ...
പലരോടും വേണ്ടവിധം പെരുമാരിയില്ലേ എന്ന സംശയം... കുറേപ്പേരെ വിളിച്ചു... അസിം, രാമരാജ് , പ്രഹ്ലാദ് രതീഷ്‌... എല്ലാവര്ക്കും സന്തോഷം ,
അവര്‍ ഒന്നിച്ചായിരുന്നു യാത്ര...
കൂടെ ആലീസും...
അസിമിനെ രാത്രിയില്‍ രേതീഷ് ആറ്റിങ്ങല്‍
കൊണ്ടുപോയി വിട്ടു എന്ന് അസിം പറഞ്ഞു...
വളരെ സന്തോഷം തോന്നി....
സ്ത്രീകളൊക്കെ എപ്പോള്‍ എത്തി എന്നറിയാന്‍
സിസ്റ്റം ഓണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ തന്നെ ബിന്ദുവിന്റെയും ഹൃദ്യയുടെയും പോസ്റ്റുകള്‍ കണ്ടു....
എല്ലാം ശുഭം...
മറക്കുവാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു ഒന്നും...
ആ സൗഹൃദം.. സ്നേഹം... ബഹുമാനം.... നിഷ്കളങ്കത... അഹങ്കാരതിന്റെയോ കുശുംബിന്റെയോ
ഒരു കണിക പോലും കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല...
പലരെ പറ്റിയും വിട്ടുപോയിട്ടുണ്ടാവാം...
ഒന്നും മനപൂര്‍വമല്ല... മനോജ്‌ ഇതെഴുത്തണം എന്ന്
ഖരിം ഭായി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു... മനസ്സില്‍ ഭയവും.. ഒന്നും എഴുതി പരിചയമില്ല...
പ്രത്യേകിച്ചു ഇങ്ങിനെയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍...
തെറ്റുകളും കുറവുകളും എല്ലാവരും ക്ഷമിക്കുക...
ഇത്രയെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞത് വെട്ടത്തിന്റെ കഴിവ് വെട്ടത്തിന്റെ മാത്രം...
അതിനു ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്
നമ്മുടെ ഖരിം ഭായിയോടും ദിനെഷിനോടും ......
പിന്നെ നിങ്ങളെല്ലാവരോടും...
ഇനി നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം ഇരുപത്തി എട്ടാം തീയതി
നടക്കുന്ന പ്രവാസികളുടെ കൂട്ടായ്മക്കായി....
No comments:
Post a Comment